GOCAPS EXPRESS Koerier Zaventem

Calais

In de ‘temperature controlled’ trailer van één van de chauffeurs van het transportbedrijf waarvoor mijn vrouw werkt, werden dinsdagochtend in Calais 9 'verstekelingen' aangetroffen. Het zware blokslot bleek geen afdoende beveiliging tegen de inbrekers. 
14 uur later werd de chauffeur 'vrijgelaten'. Al die tijd mocht hij amper van zijn vrachtwagen weg om naar het toilet te gaan. Een verklaring of opmerking op zijn paperassen over wat er gebeurd was, kon er bij de Franse 'autoriteiten' niet af.

Woensdag Engeland in gesukkeld. Bij aanmelding op het afleveradres volgde natuurlijk nog een hoop gedoe. De lading betrof temperatuurgevoelige geneesmiddelen:

• de temperatuurschommelingen zaten op de rand van de toegelaten uitersten
• een hoop verpakkingen waren geopend
• pallets waren uit elkaar gehaald
• er werd in de trailer en op de goederen gezeken, gescheten, gekotst, gebloed en vernield (sorry voor dit taalgebruik, maar het is wat het is)
• zonet – vrijdagmiddag - werd beslist dat pas maandag, mogelijk zelfs dinsdag een beslissing word genomen. In afwachting moet de lading in de trailer blijven zitten

Tot zover wat de lading betreft. De gevolgen blijven echter niet daartoe beperkt:

• de geplande volle koelvracht retour mocht hij op z’n buik schrijven en moest noodgedwongen worden verkocht aan een andere vervoerder
• rij- en rusttijden zijn voor de volgende 8 weken om zeep
• de chauffeur moet worden doorbetaald
• …

Gelijkaardige verhalen zijn tegenwoordig schering en inslag.

Ik wil hier geen polemiek beginnen over het vluchtelingenvraagstuk. Maar het lijkt er stilaan op dat de transportsector wel gemeen veel van de lasten moet dragen.

Wat GOCAPS Express betreft: gelukkig is het in deze periode van het jaar wat rustiger. Ook qua aanvragen voor ritten vanuit en naar Engeland loopt het in de zomer traditioneel niet zo’n vaart. Komt er toch een vraag, dan is het kwestie om vooraf duidelijke afspraken te maken met opdrachtgevers. Staat er een strikte deadline op een zending, dan is het veiliger om tijdelijk voor een meer bedrijfszeker alternatief te kiezen. Ook al leidt dat mogelijk tot een duurder prijskaartje. Moet het toch door de tunnel, dan zijn richtprijzen onder voorbehoud en zal de uiteindelijke kostprijs sterk afhangen van wachttijden aan deze en/of gene kant van het Kanaal.

“We forgot our passports! Help!”

Zondagavond, onderweg naar Leeuwarden voor een klassiek cameraritje, kreeg ik telefoon van een Amerikaans nummer. Ik vreesde voor de zoveelste malafide leurder in ‘incredible business opportunities’, maar de stem aan de andere kant klonk echt wanhopig.

“Me and my associates stayed in Brussels the past few days and moved on to Amsterdam earlier today.  Checking in at the hotel we noticed that our passports are still in Brussels. We are flying home to the States tomorrow evening… if we can get our passports here in time. Can you help? PLEAZZZZ!”

Ik vroeg een paar minuten bedenktijd om even met mezelf te overleggen.

Maandag zat al propvol met een paar deadlines en daar kreeg ik een ochtendspits-excursie naar de Louizalaan echt niet tussen. De beste optie was dat ik dezelfde nacht nog om de kleinoden ging. Dat kon geen probleem zijn voor een hotel van dat kaliber.

Toen ik met mijn voorstel terugbelde, bekende de Amerikaan dat hij eerst de drie grootste “drieletterwoordenkoeriers” had gebeld, maar dat werd een zodanig protocollaire procedureslag, dat hij nog eerder overwoog om zelf een auto te huren en terug naar Brussel te rijden. Toen de hotelreceptionist  een googletje op “koerier brussel” deed, was de weg naar GOCAPS Express echter snel gevonden.

De opgeluchte opdrachtgever verwittigde Hotel Bristol Stephanie in Brussel dat er rond halftwee ‘s nachts een koerier om de paspoorten zou komen. Zulks geschiedde.

Maandagochtend kon de envelop gewoon mee in onze vaste sameday-rit naar Nederland, waardoor ook de financiële gevolgen heel erg meevielen. Op het middaguur werd aan de front desk van het Best Western Delphi hotel in Amsterdam afgeleverd en afgerekend. De ‘sans papiers’ waren op dat moment al zodanig gerustgesteld, dat ze al ergens elders in de stad de toerist aan het uithangen waren.

Op mijn laatste heads-up mailtje kwam dit antwoord: “ Yves, you're the man!!! thank you!”

“Our pleasure, sir!”