Niet alle wegen leiden naar Salema, maar er zijn toch een hele hoop variaties mogelijk. Wij opteren de laatste tijd meestal voor de route die we hierna beschrijven.
Geloof vooral niet zomaar wat routeplanners en GPS-toestellen beweren. Het blijven machines die blindelings uitvoeren wat hun geprogrammeerde kunstmatige brein voorschrijft. Geef het goede oude gezond verstand ook nog een kans. En kijk vooraf eens op een kaart om een idee te krijgen van de reisweg. Vind je dat echt te antiek, kies dan voor een routeplanner. Google Maps durft al eens sterk uit de hoek te komen.
Wie zich aan het Leonardkruispunt richting Luxemburg laat sturen, verdient deze mooie reis eigenlijk niet eens...
Wij nemen in principe ook nog altijd een wegenatlas mee. Ten eerste kan er altijd wat fout gaan met het navigatietoestel. Bovendien kunnen verkeersproblemen uitwijken nodig maken. En tenslotte is het gewoon fijn om te volgen hoe de reis vordert.
De grootste hindernis krijg je al na 300 km voor de kiezen: Parijs. Absoluut te mijden tijdens de ochtend- en avondspits. Laat best je vertrekuur aan de hand hiervan bepalen: het is heel frustrerend om na een serieuze portie spitsfile te beseffen dat je amper 1/8e van je route gevorderd bent.
Op weekdagen vertrek je ofwel vroeg genoeg om de spits in de Lichtstad voor te blijven, ofwel om een uur of 7, zodat de drukte al wat opgelost is.
Wil je kost wat kost de roemruchte Périphérique om het centrum van Parijs vermijden, kies dan voorbij luchthaven Charles de Gaulle voor de “Francilienne”, A104, vervolgens bij Marne-la-Vallée de A4 en wat verder de N104. Die leidt je in een ruime boog om tot bij de A10 naar het Zuiden.
Overigens is de Périphérique lang niet meer de verschrikking van vroeger. Het rijbewijs met punten in combinatie met automatische radarcontroles doen hun werk: op wat doodsverachtende motards na, gaat het er een stuk voorbeeldiger en beschaafder aan toe wat je op de gemiddelde Vlaamse of Waalse ringweg meemaakt. Heel belangrijk om weten is dat – in tegenstelling tot wat je zou verwachten – verkeer dat de ringweg op rijdt, voorrang heeft. Gezien het grote aantal opritten vermijd je dus best de rechter rijstrook tot je in de buurt van jouw uitrit bent: de Porte d’Italie naar de A6b richting Bordeaux. Begin vanaf het knoppunt met de A4 al maar uit je doppen te kijken.
Tip: wanneer je op zaterdag om een uur of 6 vertrekt, kan je op dag 1 zowat twee derden van de route afmalen. Dan ergens in de buurt van Salamanca lekker eten en goed slapen, en de tweede dag wordt een makkie.
Dit is niet de kortste route: daarvoor moet je vanaf Càceres naar Badajoz, Elvas en dan dwars door Alentejo.
Het hier voorgestelde traject raden we aan omdat je op die manier a) honderden kilometers Spaanse landschapspracht aan je voorbij ziet glijden, voor het grootste deel tolvrij, b) op een majestueuze manier Portugal binnenrijdt en c) je meteen op de meest vlotte manier je voertuig kan registreren voor de tol op de A22.
Wat de laatste 16 kilometer betreft, is het simpel: zodra je een wegwijzer naar “SALEMA” ziet, aan de rotonde linksaf tot aan de Atlantische Oceaan.
Om na je verblijf de terugreis aan te vatten, raden we dan weer ‘dwars door Alentejo’ aan. Alleen al omdat die regio op zich een vakantie waard is.
Reacties