Ik had in HUMO net over “I’m from Barcelona” gelezen voor ik naar Duitsland vertrok voor alweer another job. En ik was nog maar net op de snelweg toen “we’re from Barcelona” op de radio weerklonk. Nu ben ik nogal gevoelig aan dat van die hypnotiserende deuntjes, en dus zat ik het aan de grens nog steeds te neuriën. Geloof het of niet, maar aan het Aachener Kreuz was het wéér van dat, op Einslive dit keer: nana nana nana nanananana, and we’re I’m from Barcelona. Echter, waar ik voor de grens voornamelijk dacht aan Manuel (I’m from Barcelona and I know nothing…), ging de focus nu meteen richting Basil Fawlty en zijn “don’t mention the war”.
Niet makkelijk om het er niet over te hebben, in een land waar de oorlog klaarblijkelijk op de snelweg wordt voort voortgezet. Deze “road war” neemt hoe langer hoe hallucinanter proporties aan.
Op grote stukken snelweg bij onze oosterburen geldt nog steeds geen snelheidsbeperking. Wil je hier als geciviliseerde westerling ‘on the road’ voortleven volgen de normen die je bij ons hanteert, dan ben je na 1500 kilometer Autobahn rijp voor het gesticht. Een extra grote achteruitkijkspiegel is hier een handig hulpmiddel. De Sturmtruppen vallen namelijk voortdurend langs achteren aan, de jeannetten! Rij je 120 en heb je vooraf ingeschat dat je toch wel ruimschoots plaats en tijd hebt om die vrachtwagen voor je in te halen (achter je is in de verste verte geen voertuig te bespeuren, …) sla dan toch best een vroom kruisteken voor je aan dat manoeuvre begint. Want ze duiken uit het niets aan 200 Stundenkilometer op, de elitetroepen. En dan krijg je blikken toegeworpen waarvoor zelfs Mike Tyson indertijd stilletjes in een hoekje zou zijn gaan zitten grienen.
Met de koplampen flitsen mogen ze nu al een jaar of tien niet meer. Maar daar hebben ze het volgende op gevonden: ze rijden nu tot net zo kort achter je bumper, dat je sluitspier ervan samentrekt en je koffer zo ongeveer openklapt van de schrik.
Maar wee je gebeente wanneer je hen zelf aan 82 kilometer per uur voorbijrijdt ter hoogte van wegenwerken, dus zowat elke 2 kilometer nadat ze jou bijna sodomiseerden. Dat verdient blijkbaar onmiddellijke ophanging zonder enige vorm van proces. “Denn das ist unsicher!” “Nix unsicher, Du bescheuertes Arschloch”, ik hoef bij jullie alleen niet met de daver op het lijf te zitten dat ik rijbewijspunten ga kwijtspelen. Fick Dich!
Ook “ritsen” is blijkbaar tegen elk gekend Duits geloof. Ik vermoed zelfs dat er zware lijfstraffen op staan, zoals een Bockwurst-Verbot gedurende één dag.
En zo ontstaan natuurlijk Staus und Behinderungen auf etwa allen Strecken. Want ik leerde 25 jaar geleden al van mijn opa zaliger volgende mobiliteitsles: als je binnen een halve kilometer de verkeersstroom van 120 per uur naar 50 wil terugbrengen, kan je met dat verschil van 70 nooit ergens heen. “Backlash” zal hij het wel nooit genoemd hebben, maar dat krijg je dan.
Ik rij hier dus niet graag!
Overigens zou ik het in verband met het voorgaande ook kunnen hebben over Kyoto, fossiele brandstoffen, CO2-uitstoot en dies meer. Hoe sneller je rijdt, en hoe vaker je moet afremmen en weer optrekken, hoe meer je verbruikt en dus vervuilt. Maar ja, zolang elk zichzelf respecterend politicus in Europa met een zogezegd veilige wagen wil rondgereden worden, kunnen ze in de Duitse autolobby met een gerust gemoed het glas Sekt blijven heffen op topverkopen van snelle wagens, zeker.
Zum Wohl! Op de onmacht van Europa, ook in deze.
