't Zal wel aan het seizoen liggen.
De feestdagen laten mij al jaar en dag koud, maar het jaareinde op zich is toch altijd wel een periode van achterom kijken, bezinning, reflectie, evaluatie. En dan durf ik al eens "carried away" raken in een soort melancholie die misschien nog het best te vergelijken is met wat de Portugezen als "saudade" omschrijven. Ik word op die momenten ook een stuk gevoeliger voor muziek die op één of andere manier in de lijn ligt van mijn geestestoestand.
Nog zo eentje waar ik me aan heb laten vangen is "Envoi" van Absynthe Minded. Terwijl ik dit liedje hoor wil ik nergens anders door gestoord worden: de GSM wordt straal genegeerd, wie aan de deur belt kan even in de vrieskou staan blijven wachten, en een dringende zending zal een paar minuten vertraging oplopen omdat ik in de wagen blijf zitten tot het nummer voorbij is.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat dit binnen de kortste keren een klassieker wordt qua didactisch materiaal dat middelbare leerlingen via hun eigen muziek een stuk dichter bij literatuur en poëzie brengt.
